Joshua Tree

Joshua Tree

Het in één keer rijden naar onze volgende bestemming Joshua Tree houden we toch voor gezien. Ja we staan vroeg op, ja de reis gaat voorspoedig, maar zin om verder te rijden hebben we niet. We weten niet wat de temperatuur is in Joshua Tree en twee dagen zonder airco in een warme woestijn zien we niet zitten. We stoppen ’s middags bij het plaatsje Needles. Het plaatsje ligt aan de historische route 66. Onderweg zijn we al een stukje over deze beroemde weg gereden. Poëtische levenslessen passeren je onderweg over onder meer het rijden onder invloed en bumper kleven. De weg zelf is hobbelig en de snelweg die er parallel aanligt lonkt na 20 km weer. In Needles tikt de temperatuur meter in de RV even de 50 graden aan. Wat een temperaturen. We kiezen een RV campground uit en parkeren onze wagen tussen twee struikgewassen aan een grasveldje. 100 meter voor ons ligt de Colorado River. We nemen ’s middags en ’s ochtends een duik. We ontspannen, eten een barbecue en praten met onze Amerikaanse buren. Blijkbaar zitten ze met acht personen in een RV die net wat groter is dan die van ons. Crazy!! Ze vragen hoelang het rijden is naar Amsterdam. De pienterste van het stel corrigeert zijn kompaan door te stellen dat het niet te rijden is. Een vlucht van meer dan 13 uur vinden ze helemaal onvoorstelbaar. Blijkbaar zijn dit niet de pienterste Amerikanen. Toch zijn ze zeer vriendelijk en wijzen ze ons met een ´heyyy Buddy” op een uil die in de boom boven hun RV zit.

’s Ochtends vervolgen we onze rit naar Joshua Tree. Helaas komen we twee wegafsluitingen tegen die ons extra reistijd opleveren. Helaas, maar het wordt vergoed door de route die we erna rijden. Een onvervalste route 66 zoals uit de films. Geen auto voor je, een lange rechte streep richting de horizon en een prachtige view aan woestijn om je heen en bergen op de voorgrond. Wanneer we Joshua Tree binnen rijden valt ons al op dat dit park een stuk rustiger is dan de Grand Canyon. De Joshua Trees, waarnaar het park vernoemd is, staan in grote hoeveelheden om ons heen. De Joshua Tree is feitelijk geen boom, maar een struik, zo lezen we in één van onze informatiebronnen. Er komen er steeds meer en we zijn het er over eens dat het best fotogenieke bomen, eehhh struiken, zijn. We rijden rustig over de Park Boulevard vanaf de noordelijke entree richting het westen. We kiezen voor de laatste camping in het park: hidden valley campground. Weer zo’n toffe naam. En de naam doet eer aan. Tussen de granieten blokken, joshua trees en andere woestijnvegetatie parkeren we onze camper op een plekje. Het is weer zo’n overheidscamping waarop we zelf in een envelopje een schamele 15 dollar stoppen en een papiertje hangen aan ons campingplaatsnummer. Weer een prachtige plek tussen moedertje natuur. Dit park vinden we eigenlijk wel één van de vetste. Het is zo bijzonder, zo rustig en ’s avonds bij het kampvuur is het wederom muisstil onder een indrukwekkende sterrenhemel. De temperatuur ’s nachts is goed, maar we keren even terug naar ons avondeten. Terwijl we ons tegoed doen aan pesto pasta (Noud), een maïskolf, een worstje en een goed stuk zalm huppelt er op een meter of tien een coyote voorbij. We zijn te traag om een foto te maken. Maar in ons enthousiasme vergeten we dat er een tweede “coyote” aan tafel zit. Noud ritst mama’s halve worstje van het bord en propt hem in zijn mond. Een bomvolle mond grijnst naar ons. We moeten er om lachen. Het is goed om te weten dat een week voordat we op vakantie gingen Noud hebben aangeleerd om grover voedsel te eten. Een week bleek voldoende, want we hoeven hier niks te pureren. Daar hadden we ook geen mogelijkheid toe, dus dat komt goed uit.