Capitol Reef NP (of niet) en Goblin Valley

We staan rustig op en doen ons tegoed aan twee koppen koffie. Het is wel leuk om te vermelden dat het koffieapparaat op elektriciteit werkt. En bij een natuurcamping als die in Bryce hebben we dat niet. Onze camper bevat echter wel een generator. Die werkt op benzine en maakt een hoop kabaal. Hij kost verder 3 dollar per uur. Maar voor een kop koffie is het dat het wel waard. Na de camper te hebben ingepakt rijden we naar Capitol Reef NP. Een toch over twee uur en drie kwartier. We zitten op een commerciële campground buiten het park. Als we arriveren worden we hartelijk ontvangen, maar bevalt onze plek voor geen meter. Het regent en er is veel grind. Omdat we nog moeten lunchen rijden we naar het dorpje er vlakbij: Torrey. Noud valt op dat moment in slaap voor zijn middagdutje. We maken een stoute keuze. We rijden naar Capitol Reef en in plaats van de scenic road door het park te pakken, rijden we door. Taco typt in het navigatiesysteem het adres in van Goblin Valley State Parc en we laten Capitol Reef dus voor wat het is. Als is dit niet helemaal waar. De route richting onze volgende bestemming is prachtig. Evenals trouwens de route van Bryce naar Capitol Reef. De mooiste route tot noch toe. Het lijkt een lange rit, maar het uitzicht is prachtig en de weg heerlijk om te rijden. Rustig met prachtige  views. Het betreft de Highway 12. Taco leest in een boekje dat deze weg pas sinds 1972 bestaat.

Terug naar onze rebelse actie. We besluiten dus om op de bonnefooi naar Goblin Valley SP te rijden, hopende dat er een plekje op de campground is. Noud slaapt, het regent en de camping voldoet niet helmaal aan onze eisen (zeker niet als het regent, dan is die camper toch echt te klein.. Noud moet toch wel lekker kunnen spelen J). De achterliggende gedachte is trouwens een goede. In Capitol Reef zal er vast een mooie scenic road zijn, maar alleen maar in de camper zitten is niet altijd leuk. Daarnaast rijden we nu alvast een stuk van onze route voor de dag erna. Dat geeft ons ruimte om rustiger aan te doen en op het gemak Arches en Moab´s brewery te bezoeken. De temperatuur meter in de camper laat ons, op weg naar Goblin Valley, op vrolijken. Waar het eerst nog 17 graden was, liep de temperatuur binnen een uur op van 27 naar plaatselijk 37 in de woestijn. De weg was zoals je wellicht kent van boekjes of films. Eén lange road door woestijn landschap. We genieten hier van. Je krijgt er zo´n vrij gevoel van.

Bij aankomst bij het State Park bleek er geen RV plek meer vrij te zijn. Wel konden we onze camper parkeren op twee parkeerplaatsen die horen bij een tentplek. We nemen een kijkje en komen tot te conclusie dat er weinig verschil is met een RV plek. Er is sowieso geen hookup, maar wel hele fijne douches. En dat in de woestijn! We nemen de plek, kopen nog wat brandhout en gaat aan de barbecue. Het is wederom een plaatje. Onze campground kost hier 25 dollar. Met de al reeds betaalde plek hiervoor hebben we een verlies van iets meer dan 38 dollar. Een aanvaardbaar risico bleek achteraf! We krijgen er een klein campinghuisje met windschermen bij. Noud blijkt een stukje lam en maïskolf van de bbq ook lekker te vinden. Hij zit het lekker af te kluiven, trots dat hij is.. De avond valt en de ondergaande zon geeft ons nog een laatste blik over de Goblin’s. Daarna rest ons enkel nog het licht van het kampvuur.

In de ochtend vindt een raar tafereel plaats. Papa en mama worden rond kwart over acht wakker en kijken elkaar aan. We zijn niet wakker geworden van Noud. We spieken over zijn bedje heen en hij ligt als een vorst te slapen met twee handjes achter zijn oren. Blijkbaar zijn wij dus eerder wakker dan het kleine mannetje. Het blijkt een voorbode voor een uitgeslapen meneer die de dag uitermate vrolijk zal zijn. Maar goed, zover zijn we nog niet. Na de koffie, het ontbijt en een douche gaan we de Entrada Goblin Valley trail lopen. Ongeveer 5 kilometer. Een tocht die we eigenlijk twee keer afleggen. Het is een smal padje door rood oranje achtige zand/kleisculputeren (of moeten we het inmiddels rotsen noem). Noud besluit zijn ochtendslaapje in de rugzak te doen en wij lopen door het stille gebied. Met inmiddels bijna 30 graden is het flink zweten. We lopen langs wat goblins en komen uit op een valley vol met die dingen. Bizar wat de natuur kan creëren! We lopen terug naar de camper, lozen onze vuile tanken en zetten voort naar Arches NP. We lunchen in de middag op een grasveld in het stadje Green River. Weer zo’n machtige naam voor iets wat weinig voorstelt. Onderweg op de vrij tamme weg zien we weer machtige voertuigen voorbij komen. We passeren RV’s met aanhangwagens. In Nederland zal de gemiddelde tienerreis naar een wintersport gebied in eenzelfde voertuig worden afgelegd. En in die aanhangwagen, daar ligt minimaal drie keer zoveel zooi als wij op zolder hebben. Het is ongelofelijk wat voor apparaten die Amerikanen hier (met normaal rijbewijs) de weg op sturen.