San Francisco

Nou die lange nacht, dat konden we natuurlijk wel vergeten. Noud was klaar wakker bij aankomst en wilde vooral de hele hotelkamer ontdekken. Bijzonder was het niet, maar voor hem een waar speelparadijs. Al met al ging hij om half 3 slapen en verblijde hij ons om half 8 weer met zijn uitgeruste vrolijkheid. En tsja, papa en mama, die waren nog een beetje moe. Maar gelukkig voor ons zat er op 250 meter afstand van het hotel een Starbucks en konden we daar lekker een overheerlijke grande cappuccino scoren. Vervolgens ontbijten en klaar maken voor de dag.

Vandaag zouden we het weredberoemde trammetje naar boven nemen.. althans. Dat dachten we. De enorm lange rij maakte echter een andere keuze voor ons. We namen de stadsbus richting Fishermans Warf, een toeristische trekpleister. Daar aangekomen begaven we ons op de beroemde pier 39. Bekend van onder meer de zeeleeuwen die daar aan het chillen zijn. Je kan zeggen over de Amerikanen wat je wilt, maar ze kunnen een toeristische trekpleister ook echt gezellig maken! Er hangt een lekkere vipe op de pier, wat ons besluit om een Corona te gaan drinken en onze eerste 15% tip weg te geven. Ook Noud kreeg wat vertier in de draaimolen. Hij vond het in het begin best spannend, maar na twee rondjes vond hij de lichtjes werkelijk waar fantastisch. Omdat we vonden dat Noud wat bewegingsruimte nodig had, besloten we bij de supermarkt wat biertjes te kopen en in het gras te ploffen. Twee dagen later werd Taco er in een andere supermarkt op gewezen dat we are lucky that we don’t get caught. Ok. Blijkbaar mag dat dus niet, maar dat drukte voor ons niet de pret.

In de middag besloten we terug te gaan naar het hotel voor Noud zijn middagslaapje. Zelf doken we ook het bed in om vervolgens drie uur later wakker te worden. Oeps. We aten bij een soort vapiano’s, maar dan met bediening. Een leuke Amerikaanse sfeer, maar Noud had nog wel last van zijn jetlag dus bleven we er niet te lang. Na Noud op bed te hebben gelegd kwamen we er achter dat we op straat een biertje konden drinken, omdat de babyfoon net nog bereik had. De lobby daarentegen gaf een rood signaaltje. Prima!

We besloten zelf ook niet te laat te gaan slapen, want.. je weet maar nooit. Om 3.45 ging inderdaad onze natuurlijke wekker. Na driekwartier op de hotelkamer gespeeld te hebben, besloten we  een ochtendwandeling naar de Starbucks te maken die iets verder lag dan de eerste die we bezochten, maar wel 24 uur per dag open is! BINGO! Rond half 6 zagen we de gaapjes bij Noud weer komen, dus was het weer tijd om met z’n allen het bed in te duiken.

Aan het einde van de ochtend namen we wederom een stadsbus voor $5 om naar de baai te gaan. We huren twee fietsen en een karretje waar Noud in kan zitten. Binnen drie kwartier hebben we de Golden Gate Bridge over gefietst! Wat een machtige brug zeg! Noud zat windstil in zijn karretje crackers te eten en papa en mama genoten van het uitzicht. Na de brug bleek niet direct een café te zitten. Er waren twee opties: naar beneden fietsen en met de boot terug of meteen rechtsomkeert de brug weer over. We kozen voor het laatste. Een boottochtje met Noud zou misschien toch wat meer tijd kosten en we hebben geen zin in een druilerige baby. Na de fietsen weer ingeleverd te hebben, kozen we voor een biertje bij The Cannery. Een fabriek die omgetoverd is in allerlei cafés en restaurants. Een lekker biertje overigens! Iets met mango wheat! Die Amerikanen kunnen ook best een biertje brouwen. We eten ’s avonds bij de Vietnamees tegenover ons hotel. Het is er druk en tot onze vreugde wordt het eten snel op tafel gezet. Dat is wel handig, aangezien Noud de afgelopen dagen bovengemiddeld heeft moeten stil zitten en nu, logisch natuurlijk, overal aan wilt zitten. De springroles geven ons een dejavu van onze reis in 2015. Leuk! Noud eet lekker mee met de curry. Na Noud op bed gelegd te hebben en een paar pilsjes besluiten ook wij onze ogen dicht te doen.

De volgende ochtend waren we om 7.00 bij de Starbucks! We boeken winst. In de ochtend lopen we tussen de Aziaten de Lombard Street af richting een subway. We bestellen voor Noud een crêpe met Nutella, maar deze valt niet in de smaak. Dan maar een boterhammetje met jam. In de middag bezoeken we Alcatraz. Een superleuke audiotour in het Nederlands. Bij aankomst op het eiland willen we met het trammetje naar boven, maar blijkbaar krijgen enorm vette Amerikanen wel een lift en een moeder met kind niet. Enfin, de tocht naar boven blijkt goed te doen en de tour is, zoals gezegd leuk. Noud vermaakt zich met de knopjes van het audiotourapparaat, waardoor Linda hier en daar wat passages mist. Ook van Alcatraz kunnen we weer zeggen dat de Amerikanen weten hoe ze hun attracties leuk kunnen maken. Na nogmaals bij de Vietnamees te hebben gegeten nadert de dag waarop we gewacht hebben: het ophalen van de camper.